असफल प्रयास

पाइला जँहा राखे पनि भासीरहेको छ ।
संगालेका सपना सारा नासीरहेको छ ।

चोटहरु बगी जाउन भनि रोइरहेकी छु,
झन गाढा बनी मनमा टाँसीरहेको छ ।

हृदयलाई बहलाउन एकैछिन हाँस्न खोजें,
हाँसो भित्रै रोदनले नाता गाँसीरहेको छ ।

मुक्ति पाउन चाहें उराठलाग्दो जीवनदेखि,
जति निस्क्यो उति उति उदासीरहेको छ ।

मरिच आफ्नै रागले चाउरी परे जस्तै,
आफ्नै रागले जिन्दगी यो झासीरहेको छ ।

मात्र अब याद बाँकी

मायाको मुहान बन्द भयो के काम अब शाखाहरु,
रोइरहेछन् आज तिमीलाई हेर्ने मेरा आँखाहरु ।

लामो समय सँगै बित्थ्यो रमणिय डाँडा माथि,
आज फिक्का लागिरहेछन् हरिया ति पाखाहरु ।

मेरो मनका भावहरु गित बनाई गाँउथ्यौ तिमी,
मुटु जलेर खरानि हुन्छ सुन्दा तिनै भाकाहरु ।

भन्थ्यौ तिम्रो मनको द्धार खुल्ला छ मेरो लागि,
तर आज बन्द भए प्रवेश गर्ने सवै नाकाहरु ।

तिम्रा कोमल स्पर्शलाई माया मैले ठानेको थेँ,
ति त रहेछन् मात्र मलाई लुटी भाग्ने डाँकाहरु ।

चञ्चल,निर्दोष,खालि थियो अन्जान यो मुटु,
तिम्रै कारण लागेका छन् ठुलाठुला टाँकाहरु ।

जिन्दगी

छोरी भएर जन्मनु नै काँडा हो रे जिन्दगी ।
जेजे आए नि छाति थाप्ने डाडाँ हो रे जिन्दगी ।

एक न एक दिन पराई भित्ता पोत्न जानै पर्छ ।
माईतिघरमा दुईचारदिनको साँडा हो रे जिन्दगी ।

परम्परा र रितरिवाजमा जिवनभर बाधिनुपर्ने,
विहे अघिसम्म मात्र छाडा हो रे जिन्दगी ।

बालिका,किशोरी युवती हुदै बुढी भएपछि,
कसैलाई काम नलाग्ने भाडा हो रे जिन्दगी ।

जन्म घरलाई छोडेर कर्मघर लागेपछि,
पराईपरिवार धान्न पर्ने गाडा हो रे जिन्दगी ।