तिम्रो तस्बिर !

जब म एक्ली हुन्छु,

तिम्रो तस्बिर नियाल्छु ।
तिम्रा नयनहरुले जिस्काएझैं लाग्छ । 
म लजाउँछु । 
कहिले समिपमा बोलाएझैं लाग्छ ।
छातीमा लगाउँछु । 
अनि कहिले रिसाएर,
आँखा तरे झैं लाग्छ ।
म डराउँछु ।
अनि फेरी तिम्रा ति हेराइले,
मलाई फुल्याएझैं लाग्छ ।
म फुरुङ्ग हुन्छु ।
र तिमी सँगै छौ भन्ने, 
भ्रममा बाच्ने गर्दछु । 
यसरी तिम्रो त्यो निर्जिव तस्बिरले 
कहिले मत्याउँछ ।
म मात्तिन्छु । 
कहिले लत्याउँछ ।
म लत्तिएर पर पूग्छु।
कहिले अत्याउँछ 
म आफैमा दुख्छु
कहिले अपनाउछ 
म खुसीले पागल हुन्छु 
कहिले हसाउँछ ।
म एक्लै मुस्कुराउँछु।
कहिले रुवाउँछ ।
नयन पुच्छन थाल्छु । 
यसरी तिम्रो त्यो निर्जिव तस्बिर,
मेरो जिउने आधार बनेको छ ।