मलाई स्विकार्य

परिस्थितीले सिकाएको पाठ, मलाई स्विकार्य ।
मायालुले नै लगाएको बात, मलाई स्विकार्य ।

मनले अह्यो, मैले जिएँ, पलभरको जिन्दगी,
होसको या बेहोसीको मात, मलाई स्विकार्य ।

छैन मलाई पश्चाताप मैले गरेका कर्महरुमा
सपनामा तिमी देखिएका रात, मलाई स्विकार्य ।

रहरहरुलाई सार्थक गर्न कल्पनामा म डुबिरहें,
सपना टुट्दा परेको आघात, मलाई स्विकार्य ।

मन दिएँ जस्लाई जिवन उसैलाई दिने अठोटें,
अस्विकारको कारण भो जात, मलाई स्विकार्य ।

आफ्नै कर्म, सोच र ब्यवहामा बिस्वास गर्थे म ,
तर आज भाग्यले गर्यो पक्षपात, मलाई स्विकार्य ।

दुनियाको पर्वाह नगरी जस्लाई मैले शिरमा राखें,
छातिमा उसैले हानेको  लात, मलाई स्विकार्य ।

नया जिन्दगी

धेरै ढिला भो तैपनि मैले जिन्दगीलाई जिउन सिकेंं । 
समयले मागे अनुसार आँशुका ढिकाहरु पिउन सिकें । 

हाँसेर तिमी मनमा बस्यौ, अनि छुरा धसेर हिडयौं,
नदेखिने ति चिराहरुलाई जसोतसो मैले सिउन सिकें । 

धोको पुर्याई रुन,कराउन एकान्त पनि पाइएन कतै
रोई आँखा सुन्नाएर, सर्दिको बाहाना गरी छिउन सिकें । 

सम्झिन्न भन्छु, सम्झन्छ यो मन असहय ति पिडाहरु, 
भरिन्छन् आँखा तर पोखिन दिन्न परिेलीले लिउन सिकें ।

रमाउने चाहाना, पुरयाउने बाहाना, पराइमा खोजीरहें,
अपेक्षा सब उपेक्षा गरे, अनि आफ्नै नङ्ग्रा खिउन सिकें । 

 धेरै ढिला भो तैपनि मैले जिन्दगीलाई जिउन सिकेंं । 

समयले मागे अनुसार आँशुका ढिकाहरु पिउन सिकें ।


writen on Tuesday 21 October 2071/ 4 kartik 2071