Friday, June 26, 2015

तिमी, म अनि झरी












अन्जानमा मैले आफ्नो छाता हराएँ ।
जानिजानि उस्ले पनि रेन्कोट लुकायो ।

म रुझ्न चाहे उसँग त्यो दर्के झरीमा,
सहमतीमा उस्ले आफ्ना नजर झुकायो । 

सन्सारनै बिर्सिएर रुझ्यौं हामी मस्तसँग ,
अंकमालको निम्ति उस्ले दुईहात फुकायो ।

भिजेका केश, थरथर कापिरहेका मेरो बदन, 
उस्का न्यानो स्वास र स्पर्शहरुले सुकायो ।

रहर थियो धित मरुन्जेल भिज्ने उनिसँग,
सम्हालिएर  उस्ले ति सब, रहर पुगायो । 

ओइ, तिमी काहा छौ आजभोलि?

ओइ, तिमी काहा छौ आजभोलि?  न कुनै खबर, न कुनै सन्देश, के पर्‍यो त्यस्तो, जसले तिमीलाई यति टाढा लग्यो? शब्दहरू बोझिला भए कि मौनता नै सजिलो लाग...