Thursday, November 20, 2014

मलाई चन्द्रमा नभन

म छू याहाँ धर्तीमा, उनी गगनमा,
म दमनमा बाच्दछु, उनि पवनमा ।
म त रुन्छू, हांस्छु, दुःख र सुखमा,
उनी सधै मौन, बोल्दिनन् मुखमा ।
मलाई चन्द्रमा नभन ।

म फुल्छू, फल्छु, सन्तान जन्माउँछु,
आफन्तहरुको हरियाली बढाउँछु  ।
उनी त सबैसँग एक्लिएर टाढा,
म त छु धेरैसँग नजिक र गाढा ।
मलाई चन्द्रमा नभन ।

म हुूँ आत्मानिर्भर स्वाभीमानी नारी,
आफ्नै बलले बोक्छु आफ्ना भारी ।
सुर्यको किरणले उनी रातमा बल्छिन्,
सुर्य विना उनीे अन्धकारमा गल्छिन् ।
मलाई चन्द्रमा नभन ।

मेरा तन-मनका दाग रहन्नन् जहिल्यै,
तर चन्द्रमाको दाग मेटिन्नन् कहिल्यै ।
उन्का दागहरु साहित्यमा मोडिन्छन्,
मेरा दागहरुलाई चरित्रमा जोडिन्छन् ।
मलाई चन्द्रमा नभन ।

उन्का लागि कैयौं गित लेख्न सक्छौ,
चन्द्रमालाई तिमी देख्न मात्र सक्छौ ।
मलाई त तिमी हेर्न,  छुन सक्छौ,
जिन्दगीका हरपल सँगै हुन सक्छौ ।
मलाई चन्द्रमा नभन ।

चन्द्रमा शितलताको हो एक उपमा,
म चिनिन्छु ममता खानीको रुपमा ।
सदियौंदेखि उनी आकाशकी रानी ।
म जुनसुकै बेला हुन सक्छु खरानी ।
मलाई चन्द्रमा नभन । 

Wednesday, November 12, 2014

अहिल्यै जिउँ जिन्दगी

नकुर तिमी गर्मी याम जाडो मै रमाउ ।
नकुर तिमी जाडो याम गर्मी मै रमाउ ।
नजप तिमी उस्को नाम यसैसँग रमाउ ।
नकल्प तिमी त्यस ठाँउ यहि नै रमाउ ।
किन कि
जिन्दगी को के भर, आज हो कि भोली,
मृत्यु के ले,कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

पहाड चढ्नेहरु सबले शिखर चुम्दैनन् ।
मैदान हिड्नेहरु सबले क्षितिज छुदैनन् ।  
बधाई देउ उस्लाई पाइला शुरु गरेकोमा 
हारे नि एक लडाई, कैयौ युद्ध जितेकोमा ।   
किन कि 
जिन्दगी को के भर, आज हो कि भोली ।
मृत्यु के ले, कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

समय सधै सहि नै हुन्छ माया गर्छु भन्न । 
मनमा भाका सारा कुरा आजै भन टन्न ।
यो जिवनमा प्रेम दिवश आउँछ आउदैन, 
मनको कुरा मुखले बोल्न पाउँछ पाउँदैन ।
किन कि 
जिन्दगीको के भर, आज हो कि भोली,
मृत्यु के ले,कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

आफुलाई खुशी पार्न दुखाई अर्को आत्मा,   
निमेषका ति सन्तुष्टी के रहन्थ्यो साथमा ।
सबै भन्दा गाह्रो कार्य मनको बोझ थाम्न,
नकुर भोली,भोली गल्तिको माफि माग्न ।
किन कि 
जिन्दगीको के भर, आज हो कि भोली,
मृत्यु के ले,कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

आजको दिन राखेर आन्द्राभुँडी खाली,
नसाच्नु भोलीलाई पाकिसकेको बाली ।
सकिदैन देख्न भोली, आजैको दिनमा,
अहिल्यै हो अन्त्य हाम्रो जिउँ क्षणक्षणमा ।
किन कि 
जिन्दगी को के भर, आज हो कि भोली,
मृत्यु के ले, कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

रुने, हास्ने, कराउने, घृणा र मन पराउने,
तराई, पहाड, हिमाल र भिरपाखामा हराउने ।
मनका सबै भावहरु अनुभुत गर मर्नु अघि, 
शरिरलाई यतै छाडी आत्मा अन्तै सर्नुअधि ।
किन कि 
जिन्दगी को के भर, आज हो कि भोली,
मृत्यु के ले,कस्लाई थाहा रोग या गोली ।

A Daughter's Unspoken Journey: A Father's Day Reflection !

Father's Day is a special time when the world comes together to celebrate the love and respect we have for our fathers. It's a day f...