Thursday, January 2, 2025

आफैँलाई पहिलो स्थानमा राखौँ

निकाल केही फुर्सद आफ्नो लागि पनि,

बचाउ केही खर्च आफ्नो लागि भनी 

कति गर्छौ काम धन्दा ;w}+ मरी मरी, 

यसो निस्किएर घेराबाट हेर वरिपरि 

निदाऊँ चैनको निन्द भुलेर सारा जगत्,

म बिना केही हुन्न सोच्नु भ्रम हो फगत।

दुखेका होलान् शरीर यसो आराम गर,  

बुढेसकालमा कोही होला नहोला भर 

जोड अलिकति सम्पत्ति पछिको लागि

सहारा बन्दै आउँछन् सबै भागी भागी 

स्वास्थ्यको ख्याल गरौँ तन अनि मनको

मरी हत्ते नगर आफ्नो नभएको धनको। 

जहाँ पुग्न मन छ, पाइला त्यतै सार

गति होस सुस्त तर मानी नहाल हार 

यो वर्ष आफूलाई राख पहिलो स्थानमा

खुसी फुस्फुसाउनेछ आएर तिम्रा कानमा ।

Thursday, December 26, 2024

चिया चालिसा

 


बेलुका लाए पनि वाइन भोड्का र हिवस्की
भोली व्यानै चाहिन्छ दूध चियाको चुस्कि 
थकान पिडा दूर गराउने तातो च्याको घुट्की
खाजा दिने च्या नदिनेलाई हान्दिऊ लाग्छ मुड्की 
हामी चिया पिउनेको बेग्लै शान र फुर्ती 
चिया ख्वाउने भए आउँछु भन्दै लाउँछे घुर्की

 सानै देखि खाको मैले चिया सँग चिउरा भात 
अहिले पनि खाँदै छु पाउरोटी र बिस्कुट साथ 
चिया खाऊँ है भन्दै सोध्ने नेपालीको संस्कार
केटी हेर्न जाँदा समेत च्याले हुन्छ सत्कार 
भक्क भक्क उमालेको चिया स्वादै बेग्लै 
दे न यार मलाई पनि कति पिउँछस् एक्लै 

कामको तनाव भाको बेला चिया पिउनुपर्छ । 
आइडिया त कति कति फुर्र फुर्र झर्छ । 
खुसी हुँदा चिया गिलास ठोक्दै  चियर्स गर्ने 
दुखी हुँदा चिया पिउँदै तुरतुर आँसु झार्ने । 
गाली गर्न गाको थिएँ, चिया पिलाई दिए
मुख्य कुरो के थियो कुन्नि सबै भुलाई दिए 

चिया साथमा पिए पछि दुस्मन पनि मित्र
नशा भित्र रगत अनि चिया रगत भित्र 
चिया पिउँदा ग्यास्ट्रिक हुन्छ भन्नु हुन्छ बाबैले 
ग्यास्ट्रिकसँग को डराउँछ ठिक पारिन्छ दबाइले 
मिठो चिया पकाउँछ मेरो जेठो छोरोले
यति सुनेपछि मेरो मनै लग्यो मोरोले 

दिनभरि बर्त बस्छु, त्यही चियाको भरमा
जताततै चर्चा च्याको गाउँ अनि सहरमा
चिया पत्ती सकिएछ,  चिनी पनि छैन । 
यी दुई कुरा नलिईकन घर आउने हैन । 
के छ साथी हालखबर भेटौ चिया पसलमा 
भेटेरे नै बात मारौंला कति बोल्नु कलमा 

बिरामी कुर्न गाको बसे छेउको बेडमा । 
मिठ्ठो चिया पाउँदो रैछ हस्पिटलको गेटमा । 
पाटी खान गाको ठाउँमा चिया राख्या रैन्छ,
मासु पुलाउ दबाएर बाहिर चिया खाइन्छ । 
रङ्ग कडा, चिनी थोरै अदुवालाई कुचेर 
मिठो चिया बनाऊ प्रिये भन्दै बोल्छु झुकेर 

त्यो चिया के चिया दूध बिनाको चिया 
जसले ख्वाउँछ चिया उतै पाटी खोल्दिया 
चिया लभरहरको एउटा सङ्गठन खोल्नु छ । 
रिबन काटी उद्घाटनमा चिया भाषण बोल्नु छ । 
छिमेकीले च्या पकाए बास्ना आयो हरर 
हस्त मलाई बिदा दिनुस्, चिया पिउँछु गएर । 

Monday, June 10, 2024

हाउसवाईफ

सखारैको अलामसँग उठी, भान्छा सम्हाल्यो ।

चिया खाजा बनाएर सन्तान अङ्गाल्यो ।

छोराछोरी तयार पारी स्कुलमा पठायो ।

चिया पाक्यो हजुर भन्दै श्रीमान् जगायो ।

चिया पिउँदै समाचार पढ्नुहुन्छ वहाँले ।

ओच्छ्यान बाटै बोलाउनु भो सासू मुमाले ।

ससुरालाई सुगर छ सासूलाई प्रेसर । 

हजुरबा चैँ दमको रोगी, नुन पानी र बेसार । 

बिहानको भान्छा सकी दिउँसोको खाजा ।

साँझको ६ बजे नै चाहियो भुजा ताजा । 

श्रीमान् आए अफिसबाट लखतरान परेर ।

दिएँ मैले चिया, पानी तयार गरेर ।

लाला बाला खुवाएर होमवर्क पनि गराएँ ।

आफू सुत्ने बेला सम्म १२  बजाएँ । 

ओहो भोली बिहान मैले छिटो उठ्नु छ । 

हजुरआमा लिएर मन्दिर पुग्नु छ । 

फेसबुकमा फोटा हेर्छु साथी सँगी घुमेका।

पढिलेखी जागिर गरी शिखर चुमेका।

सबै जना सोध्छन् मलाई सो गरी कट्छ दिन 

जवाफ आउँछ श्रीमानबाट घरमै बस्दिछिन् । 

सबको खुसी, स्वास्थ्य अनि गर्नुपर्छ सारा काम ।

तर पनि  केही नगरी घर बस्नेमा आउँछ नाम ।

सबै जान्छन् कमाउन, सबै जान्छन् रमाउन ।

म त हजुर सधैँ व्यस्त डाडु पन्युँ समाउन ।

मैले गर्ने कामहरूका न त नाम छ न त दाम ।

म त हजुर हाउसवाईफ त्यही मेरो सर्वनाम ।

 

Monday, February 18, 2019

जन्मदिनको शुभकामना सानू !

पहिलो रुवाई, पहिलो मुस्कान अनि पहिलो हाँसो ।
तिमी आयौ सन्तानको रुपमा सपना भयो साचो । 

पहिलो बामे, पहिलो ताते पहिलो कदमको बर्ष,
बयान गर्ने शब्द छैन, आमा–बाबा हुनुको हर्ष ।

पहिलो चुपचुप, पहिलो सुरुप्प अनि पहिलो गाँस ।
तिम्रा चन्चल हरकतले ल्यायो परिवारमा सुवास ।

सानो मुटुको ढुकढुकी ति कोमल हातहरुको स्पर्श
स्वास्थय,सुख र खुसीहरुले तिमीलाई रोजुन सहर्ष ।

तिमीले चालेका पाईलाहरुले गन्तब्य सधैं भेटाउन्
तिम्रा शब्द कसैलाई नबिझोस बरु चोट मेटाउन् ।

तिम्रो मुस्कानले फुल फक्रियोस्, दुबो रमाओस्,

पाईलाहरुले सफलता, हत्केलाले खुसी समाओस् । 

Tuesday, June 20, 2017

तिमी गयौ सबथोक गयो















तिमी गयौ कसैलाई खबरै नगरी, जाँदाजाँदै चैनका प्रहर लग्यौ । 
आफ्नाहरूको माझमा, हाँस्ने खेल्ने रमाउने, सपना र रहर लग्यौ । 

बेहोसीमै मैले सोचे तिमीले केवल मेरो जीवन, उजाडेर हिड्यौ,
नजर घुमाएँ चाल पाएँ तिमीले मेरो गाउँ, र छिमेकी सहर लग्यौ । 
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

आफूलाई काबुमा राख्दै, लाला बाला सम्हालेपछि, गोठतिर लागेँ,
गोठको ठाउँमा गोठ थिएन, अनि लैनो गाई र दुधे बहर लग्यौ ।
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

दिउँसै अन्धकार, चारैतिर कोलाहल, मुख भिजाउन पानी खोजेँ,
पानीको भाँडा लग्यौ, धारा, लग्यौ, पँधेरा लग्यौ, अनि नहर लग्यौ । 
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

आएन काल घर लडेर चिता हुँदा पनि ज्यान बाँच्न सफल भयो,  ं
अब जिउने कसरी पहिरो गयो बाढी पस्यो गिट्टी कुट्ने बगर लग्यौ ।
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

घरबार सब माटो भएको बिजोग हेर्न नसकेर, आफैलाई मार्छु भनी,
एउटा सानो पोको खोजेँ, भेटिएन तिमीले त्यो मुसा मार्ने जहर लग्यौ ।
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ । 

मलाई लाग्थ्यो यो जगतमा दैव बाहेक शक्तिशाली, अरू केही छैन, 
शक्ति आफ्नो देखाएर, जिन्दगीभर पालेको, मेरो गलत ठहर लग्यौ ।
हाँस्ने, खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

जाँउ कहाँ जाँउ, आश्रय माग्न कता धाँउ, शाहुमहाजनको पनि घर लग्यौ 
हेर्दाहेर्दै एक निमेषमा मेरो सानो सन्सारबाट, खुसीका सारा लहर लग्यौ । 
हाँस्ने खेल्ने रमाउने सपना र रहर लग्यौ ।

Tuesday, June 13, 2017

रातो


















म मृत्युसँग लडाई लडिरहँदा   
तिम्रो आँखामा त्रासहरु देखिरहेछु 
म मरेपछि तिमीले भोग्नुपर्ने जीवनप्रति
कहाली लाग्दा आभासहरु देखिरहेछु । 
त्यो त्रास प्यारो मान्छे गुमाउनुको, 
त्यो त्रास मुस्कुराउने सपना त्यागी 
पिडा मात्र समाउनुको 

तिम्रो जिन्दगीबाट म बिदा भई गएपछि, 
आर्यघाटमा म जलेर खरानी भएपछि, 
सबैका ध्यान अब केवल तिमीतिर खिचिनेछ, 
बिचरी, कठै, अवला नारी, कसरी रहली अब ? 
यस्तै यस्तै शब्दहरुले तिम्रो मुटु थिचिनेछ । 
कसरी रहली अब भनेर व्यथा बाँड्न खोाज्नेहरु नै  
तिम्रा पाइला पाइलामा ठेस बन्नेछन्, 
तिम्रो हरेक श्वासप्रश्वासको हिसाब खोज्दै, 
पिठ्युँबाट छुरा घोपी, आँखा सामु वेश बन्नेछन् । 

उता मेरो चिताले धुवाँ फालिरहँदा, 
छिमेकीले तिम्रो सिउँदो पखालिरहेका हुनेछन्  
उता म आगोमा परिणत हुँदै गर्दा
यता तिम्रा गरगहना फुकालीरहेका हुनेछन्,
तिम्रा निर्दोष हातहरुलाई ढुङ्गामाथि तेस्र्याएर 
सुँडौला नाडीमा गुन्जिरहेका काँचका चुरीहरू
निर्दयी बनी झ्याम्म–झ्याम्ती फुटाइनेछ । 
केही छ कि अझै निकाल्न, फुकाल्न बाँकी भनी 
पाउदेखि नियाल्नेछन् र तिम्रो गलाको डोरो चुडाईनेछ । 

तिमी अर्ध चेत लल्याक–लुलुक भईदिनेछौ
जसले जता डो¥यायो उतैतिर गइदिनेछौ, 
तिमी जस्तै–जस्तै देखिने ती कैयौँ महिलाहरू 
तिमीलाई पाउदेखि शीरसम्म लुछिरहनेछन्, 
रातो रहन हुन्न कतै भन्दै 
निधारको टिका पुछिरहनेछन् 

मलाई सम्झना छ अझै पनि, तिमीलाई लिन आउँदा 
तिम्रा सङ्गीहरूले तिमीलाई गुराँस झैँ रातै सजाएका थिए
आज म तिमीलाई छोडेर जाँदा तिम्रा देवरानीजेठानीहरुले  
तिमीबाट रातोलाई अलग्याई रहेछन्, 
घोटी–घोटी कोट्याई–कोट्याई तिम्रो शरीरका 
कुना काप्चाहरूबाट रातो निकालिरहेछन् । 

तिमी माथि गरिएका ती व्यवहारहरू 
मलाई किन किन निर्दोषलाई सजाय झैँ लागिरहेछ 
यस्तो सजाय मानौँ म तिमीद्धारा मारिएको हुँ 
र तिमी मेरो ज्यानमारा हौ,  

तिम्रा क्रियाकलापहरूमा अब सीमारेखा कोरिनेछन्, 
दिनदिनै गरिने कैयौँ गतिविधिहरू निषेधित बन्नेछन्, 
यदि मिल्थ्यो भने धर्म र परम्पराको आडमा
तिमीले फेर्न श्वासको हावा पनि खटाएर दिने थिए । 
यो नगर, त्यहाँ नजाउ, उसको सामु नपर 
यता नटेक्नु, त्यतातिर नछुनु अनि यी सब नलगाउनु

हो तिमीलाई अब लगाउन दिइने छैन रातो 
र राता जस्तै देखिने चहकिला रङ्गहरू 
तर मलाई तिमी रातोमा असाध्यै मन पर्छ
रातो नै त हो एक नारीको शक्ति र उमङ्गहरू 
तिमीबाट रातो खोसेर तिमीलाई शक्तिहीन बनाएको
अहँ मलाई पटक्कै चित्त बुझेको छैन, 
जिउँदो मान्छेको शरीरबाट निकालेर 
किन चढाउँछन् रातो एक लासमाथि ? 

रातो त तिम्रो हो, रातो जिउँदो मानिसको हो । 
नपत्याए आफ्नो छालालाई अलिकति चिमोटेर हेर्नु, 
त्यहाँबाट रातो निस्कनेछ, त्यसलाई रगत भनिन्छ, 
त्यो रातो तिम्रो हो, रातो जिउँदो मानिसको हो । 
त्यो निधार तिम्रो हो टिका तिम्रो हो, 
सोह्र श्रृंगार तिम्रो हो, गाजलको धर्का तिम्रो हो,
मखमली चोली र रातो सारी तिम्रो हो, 
चुल्ठोमाथि सजिने फुलका भारी तिम्रो हो । 

रातो नारीको शक्ति हो, रातो प्रेमको प्रतीक हो, 
रातो देवीको प्रसाद हो, रातो आत्मविश्वास हो ।  
यो आग्रह मेरो तिमीलाई या अन्तिम इच्छा मान
मेरो मृत्यु पछि पनि हुनु तिमी रातो, रातो तिम्रो हो, 

यो  धर्ती तिम्रो पनि, यो आकाश तिम्रो पनि, 
तर तिम्रो शरीर, तिम्रो जीवन मात्र तिम्रो हो, 
तिमी जिउँदो मानिस हौ, रातो जिउँदो मानिसको हो, 
त्यसैले म चाहन्छु तिमी रातोमा सजिनु, 
किन कि रातो मेरो होइन, रातो तिम्रो हो । 

रातो केवल तिम्रो हो । 

Wednesday, June 15, 2016

ओह~~ तिमी मस्तको बैमानी !

















केस केस्राबाट सुरु भएका स्पर्श
काउकुती लगाउँदै सर्दै–सर्दै गए ।
निधार, परेली, गाला र चिउँडो हुँदै,
सुस्तरी–सुस्तरी तलतिर झर्दै गए ।


वरिपरि कोही थिएनन् परपर सम्म । 
थियौ त केवल तिमी, अनि म,
तिम्रा मिठा स्पर्शहरूमा मधहोस्, 
यी आँखाहरू भइदिए झुम्म–झुम्म ।


तिम्रो उपस्थिति, तिम्रो प्रस्तुति,
दर्साऊँ कसरी, अनौठो अनुभूति ।
तिमी सर्दै गयौ, तिमी झर्दै गयौ ।
मेरा घाँटी, छाती, स्तन र नाभी हँुदै,
मलाई जिस्काउँदै, मलाई चिमोट्दै,
मेरो सम्पूर्ण वदनमा तिमी हाबी हुँदै ।


बन्द नयन मेरा, बन्द हुनै चाहिरहे ।
निरन्तर तिम्रो साथ शरीरभरि पाइरहेँ ।
पलभरमै तिमी, ममा चारै तिर फैलियौ ।
म मात्तिए, मैले दुनियाँलाई बिर्सिदिएँ ।
म तिम्रो नशाले, उम्लिएँ अनि बर्सिएँ ।


एकैक्षणमा तिमी रोक्कियौ, निथ्रियौ ।
तर मलाई निथ्रुक्कसँग भिजायौ ।
खैर, म यही नै चाहन्थे तिमीसित,
मलाई धीत मरुन्जेलले रिझायौ ।
बिस्तारै तिमी अलग्गियौ मबाट, 
मैले आँखा उघारेर हेरे यताउति ।
तिमी उघारिएर उज्यालो भएछौ, 
ममा अझै बाँकी थियो काउकुती ।


सरसरती सम्झिएँ पल तिमीसँगको,
लिएछु आनन्द मैले तिम्रो कुस्तै ।
मन हलुका, शरीर पनि हलुका, 
मुस्कुराएँ म, भिजेको वदन पुछ्दै ।
एकैक्षणमा तिमी अदृश्य भइगयौ ।
तर म अझै पनि, थिए पानी पानी ।


ओह~~~~ पानी, तिमी मस्तको बेइमानी ।
आह.~~~ पानी, तिमी मस्तको बेइमानी । 

आफैँलाई पहिलो स्थानमा राखौँ

निकाल केही फुर्सद आफ्नो लागि पनि, बचाउ केही खर्च आफ्नो लागि भनी   । कति गर्छौ काम धन्दा ;w}+ मरी मरी,  यसो निस्किएर घेराबाट हेर वरिपर...