अलामसँगै उठेर भान्छा सम्हाल्यो ।
खानाखाजा बनाएर सन्तान अंगाल्यो ।
छोराछोरी तयार पारी स्कुल पठायो ।
चिया पाक्यो हजुर भन्दै श्रीमान् जगायो ।
चिया पिउँदै पत्रिका पढ्नुहुन्छ वहाँले ।
बाहिरबाट बोलाउनुभो सासु मुवाले ।
ससुरालाई सुगर छ सासूलाई थाइरोइड ।
सबैलाई ट्वाक्क पिरो नन्दलाई बोइल्ड ।
बिहानको
खाना सकियो अब फेरी खाजा ।
साँझको
६ बजे नै भात
चाहिन्छ ताजा ।
अफिसबाट
श्रीमान् आए लखतरान परेर ।
दिएँ
मैले चिया पानी तयार
गरेर ।
छोराछोरी
खुवाएर होमवर्क पनि गराएँ ।
सुत्नेबेलासम्म
मैले १२ है बजाएँ
।
ओहो
भोली बिहान मैले छिटो उठ्नु
छ ।
बुढीसासू
लिएर अस्पताल पुग्नु छ ।
फेसबुकमा
फोटा हेर्छु साथीसँगी घुमेको ।
पढिलेखी
जागीर गरी शिखर चुमेको ।
सबै
जना सोध्छन् कसो गरी कट्छ
दिन ।
श्रीमान्ज्यू
भन्नुहुन्छ घरमै बस्दछिन् ।
सबको
खुसी, स्वास्थ्य अनि गर्नुपर्छ सबको
काम ।
तर मेरो केही नगरी
घर बस्नेमा आउँछ नाम ।
सबै
जान्छन् कमाउन, सबै जान्छन् रमाउन ।
म त हजुर सधैं
व्यस्त डाडु पन्युँ समाउन ।
मैले
गर्ने कामको न त नाम छ न त
दाम ।
म त हजुर हाउसवाईफ
त्यही मेरो सर्वनाम ।
No comments:
Post a Comment